‘Me-time’ in de openbare ruimte

Waarschijnlijk kent u ze wel: de heren en dames die sinds de Coronaperiode op advies van hun lifestyle coach een sportief rondje maken. Gekleed in hippe kleding, waar het prijskaartje nog aanhangt, wordt er met een soms zeer opzichtelijke koptelefoon begonnen aan de dagelijkse wandeling. 

Tijdens het wandelen wordt er geen radio of muziek meer geluisterd, maar een podcast. Vroeger haalde je ‘een frisse neus’. Nu wordt het ‘me-time’ genoemd. Ik vertaal het maar als ‘tijd voor jezelf’. Dat is iedereens goed recht en begrijpt u mij niet verkeerd, maar als je deze mensen aanspreekt om vriendelijk gedag te zeggen schrikken ze hevig. Ze horen je niet, of hebben geen oog voor je. Dat vind ik opvallend. Want er is niets leuker dan elkaar te ontmoeten én te begroeten. Maar velen van de huidige, jongere generatie vinden dat lastig. 

Laatst reed ik op zaterdagmiddag langs de rotonde bij de Arkemheenweg. Daar kwam ik een man, gehuld in een geel reflecterend veiligheidshesje tegen. Hij trok een boodschappenkar achter zich aan en pikte het zwerfafval op dat door, waarschijnlijk automobilisten, was weggegooid. Ik kon helaas niet stoppen maar wat maakte die man een indruk op mij! Terwijl anderen meer druk met zichzelf lijken te zijn, had hij er schijnbaar plezier in om onze gezamenlijke leefomgeving schoon te houden. 

Ik ken de man niet, maar ik weet dat wij binnen de gemeente Nijkerk veel vrijwilligers hebben die dit werk doen. Dit doen ze uit eigen beweging. Het zou niet nodig moeten zijn maar toch is er zwerfafval en dat ruimen zij mede voor ons op. Vanaf hier mijn dank voor jullie werk. 

Een totaal andere invulling van ‘me-time’!     

Peter Collignon 

De Lokale Partij