Onze vrijheid

Dit weekend is het 80 jaar geleden dat Hoevelaken (19 april) en Nijkerk (20 april) werden bevrijd door de Canadezen. Ze kwamen vanaf de andere kant van de oceaan om ons vrijheid te geven. En daarvoor gaven velen zelfs hun leven. Zoals in Hoevelaken de Canadese soldaat Walter Strang. Het monument op Park Weldam herinnert ons daaraan.

Elk jaar is die bevrijding langer geleden en wordt het aantal mensen dat de Tweede Wereldoorlog zelf heeft meegemaakt kleiner. Daarmee verdwijnen de persoonlijke verhalen. En juist die persoonlijke verhalen houden de geschiedenis levend. Ze raken je, ze vertellen het echte verhaal. Zo kan ik me nog goed mijn ontmoeting met Ken Froland herinneren. Alweer tien jaar geleden bij de dodenherdenking in Hoevelaken. Hij was dienstmakker en vriend van Walter Strang. Hij vertelde over wat hij in de oorlog had meegemaakt. Zo’n persoonlijk verhaal geeft kleur aan wat je op school leert. En is anders dan wat je ziet in een serie of film. En met het verdwijnen van die persoonlijke verhalen lijkt ook de waardering van de vrijheid die wij hebben minder te worden.

De vrijheid om te kunnen zeggen wat je denkt, om te kunnen zijn wie je bent, om te gaan en staan waar je wilt. En natuurlijk zijn daarbij grenzen. Want jouw vrijheid heeft effect op de vrijheid van een ander. En daarbij gaat het voor onze vrijheid dus ook om de vrijheid die je aan een ander geeft. Het is daarom goed om stil te staan bij 80 jaar vrijheid. Om te herdenken. Om ons bewust te zijn wat de vrijheid heeft gekost. Om te vieren. Om ons te beseffen wat vrijheid is. Wat dat betekent. En hoe belangrijk vrijheid is. En wat we moeten doen om de vrijheid te behouden. Zodat niet alleen wij, maar ook onze kinderen en kleinkinderen de vrijheid kunnen blijven ervaren.